Ik krijg er zoveel energie van als ik een bijdrage kan leveren
Anne Lam (29) is geboren en getogen in Ewijk, als een rode draad lopen zorg en welzijn door haar leven. Als kind al was ze op de boerderij van haar ouders al bezig met de zorg voor dieren. Na haar mbo studie pedagogisch medewerker stroomde ze, na een periode van zeven jaar in de BSO in de natuur, door naar hbo Pedagogiek en behaalde daar tevens haar 2de graads onderwijsbevoegdheid zodat ze ook haar kennis door kon geven aan studenten op het ROC A12. Sinds zeven maanden staat ze echt met haar voeten in de praktijk als Preventiemedewerker bij Pro Persona Connect. In dit artikel vertelt Anne ons over haar mooie loopbaan.
Anne: ‘Docent zijn was ontzettend leuk. Dat kwam ook door de enorme diversiteit aan doelgroepen in de Zorg en Welzijn opleidingen. Zoals bijvoorbeeld de opleidingen helpende zorg en welzijn, verzorgende IG, maatschappelijk zorg, pedagogisch werk. Ik gaf les aan niveau 2, 3 en 4. In het reguliere onderwijs gaf ik les aan 16-, 17-jarige maar in het volwassenonderwijs was mijn oudste student 62 jaar oud. Ook de interactie tijdens het lesgeven is, ongeacht de leeftijd of het niveau, erg leuk aan dit vak. Aan het begin van het studiejaar zie je studenten binnenkomen met soms wat terughoudendheid. ‘Wat gaat er gebeuren’ zie je ze soms denken. Maar naar mate het jaar, en de studie vordert zie je ze groeien en opbloeien. Dat proces is heel erg mooi om mee te maken. Te weten dat ze met de kennis die jij doorgeeft straks ook écht in de praktijk aan de slag kunnen.’
Van schoolbank naar de praktijk
Sinds 1 mei 2021 is Anne werkzaam als Preventiemedewerker bij Pro Persona Connect. Hier is ze verantwoordelijk voor de planning en uitvoering van verschillende preventie-activiteiten voor jeugd, zowel voor kinderen, jongeren als jongvolwassenen.. Dit kunnen groepstrainingen, workshops maar ook voorlichtingsbijeenkomsten voor ouders/scholen zijn. De inhoud is gericht op mentale gezondheid met als doel psychische problemen te voorkomen. Haar werkzaamheden voert ze voornamelijk uit in de gemeentes Rivierenland en de Veluwe vallei.
Anne: ‘Ik sta dus nog steeds voor groepen maar nu niet meer om mijn kennis óver te dragen maar om mijn kennis ín te zetten om anderen te helpen. In plaats van het stellen van de vakinhoudelijke vraag: hoe stel je een zorgplan op? Stel ik nu de vraag: Hoe kan ik je helpen zodat jij mentaal je mannetje staat. Het mooie aan het werken met groepen is dat deelnemers ook van elkaar kunnen leren. Hoe gaan anderen om met een bepaalde situatie? Maar ze laten deelnemers ook zien ik ben niet alleen. ’
‘Laatst sprak ik bijvoorbeeld met een meisje wiens ouders met psychische problemen kampen. Door middel van training en gesprekken heb ik haar kunnen helpen om de situatie beter te begrijpen en hier beter mee om te gaan. ‘Wat is er met papa en mama aan de hand’ en hoe kunnen we ervoor zorgen dat jij jouw energie blijft houden. Juist door open het gesprek aan te gaan kon dit meisje ook aan anderen uitleggen wat er precies aan de hand is. Vaak zie je dat dat enorm helpt wanneer het gaat om wederzijds begrip.’
Corona
‘Natuurlijk hebben wij ook te maken met de maatregelen rondom Corona’ vertelt Anne. ‘Gelukkig mochten de groepen met kinderen wel doorgaan omdat onze deelnemers in de leeftijd onder de 12 jaar vallen. Maar bijvoorbeeld een voorlichting voor ouders/scholen geven we dan wel weer online. Je ziet dat er dan toch ook veel mensen online aanschuiven ik denk toch ook omdat dit net wat anoniemer is dan fysiek in een groep zitten.’
De toekomst
Anne: ‘Wat ik nu doe vind ik écht heel erg leuk. Ik krijg veel energie als ik zie dat ik een bijdrage kan leveren tijdens mijn werk. Ook vind ik het mooi om te ervaren dat mensen open staan om hun verhalen te delen.’ Op de vraag waar ze over 10 jaar staat zegt Anne: ‘ik hoop dat ik dan nog meer levenservaring opgedaan heb zodat ik anderen dan nog beter kan helpen. Als tip voor (aankomend) welzijnsstudenten heeft ze nog: ‘Ga vooral veel uitproberen, zeg niet te snel nee maar probeer vooral. Je zal de eerste niet zijn die dacht ‘dit is niets voor mij’ en na een stage ineens zegt: ‘Ja dít is echt helemaal míjn ding!’